Co przeczytałam w czerwcu ?

Chociaż lipiec zaczął się już na dobre ja jeszcze napomnę co udało mi się przeczytać w zeszłym miesiącu. A teraz wam się do czegoś przyznam...
Ubzdurało mi się, że czerwiec ma 31 dni i wczoraj jak dla mnie nie był pierwszy lipca tylko 31 czerwiec-w domu wszyscy się ze mnie nabijają i  pytają się skąd ja ten jeden dzień dodatkowy wzięłam ;)

Zimny płomieńAutor: Yukio Mishima                                                                                                                                                   Zbiór opowiadań - w większości polskich prapremier - jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, który w 1970 roku popełnił seppuku. Japoński autor po mistrzow­sku pisze o ludziach, którzy nagle stają w obliczu spraw najważniejszych: miłości i śmierci. Tak jest w przypadku zakochanego aktora, który pomylił sceniczne emocje z praw­dziwymi, Wielkiego Kapłana, nagle rozpalonego uczuciem do Cesarskiej Nałożnicy, czy rodziców, próbujących dojść do siebie po tragicznej stracie dzieci. Na koniec zaskoczenie: humorystyczna historia przyjaciółek, które poróżniła zagubiona perła.

 Moja opinia: 

Jak dla mnie świetna książka.
Jak to bywa w opowiadaniach są lepsze i gorsze ale jak najbardziej możemy w nich wywnioskować ulubienie do śmierci naszego pisarza, który jak wiemy popełnił harakiri. Przecież w jednym z opowiadaniu tak wspaniale, a zarazem zmysłowo opisał samobójstwo małżeństwa.
Czułam się dziwnie czytając o samobójstwie/ śmierci z takim spokojem=bez strachu.  Może to jest jakaś koncepcja na życie :P?

 

Koniec świata i hard-boiled wonderland

Autor: Haruki Murakami

 Haruki Murakami postanowił zmierzyć się z gatunkiem science-fiction. Narrator i zarazem główny bohater książki jest ostatnią żyjącą ofiarą eksperymentu, który polegał na wszczepieniu do ludzkiego mózgu elektrody rozszyfrowującej zakodowane tajne informacje. Eksperyment spowodował, że bohater posiada jak gdyby dwie świadomości. Powieść została skonstruowana tak, by pokazać dwa równoległe światy, w których żyje narrator: rozdziały, których akcja rozgrywa się w różnych miejscach, napisane różnymi stylami, przedstawiają na zmianę przeżycia obydwu „ja” postaci. Na początku, kiedy nie jeszcze nie wiemy dokładnie, o co chodzi, wydaje się, że historia ma po prostu dwóch bohaterów, z jakichś powodów opisanych w jednej książce. Dopiero później pojawiają się elementy, wspólne obu opowieściom, dowodzące związku między nimi. Takim elementem są na przykład nieziemskie wizje płaczących, jarzących się czaszek jednorożców – magiczne motywy są dla twórczości Murakami bardzo charakterystyczne.

 Tańcz, tańcz, tańcz

Autor: Haruki Murakam

 Trzydziestoczteroletni bohater to wolny strzelec, dziennikarz piszący na zlecenie. Nie potrafi sobie ułożyć życia: rozwiódł się z żoną, czuje się samotny i opuszczony. Nękają go sny o hotelu Dolphin, w którym przed laty mieszkał ze swą przyjaciółką Kiki – luksusową call girl. Kiki zaginęła bez wieści, a teraz w snach wzywa go do tamtego hotelu. Haruki – nasz bohater – wraca do hotelu Dolphin, który przeszedł zaskakującą transformację z obskurnej nory w luksusowy hotel. Tam, próbując wpaść na trop Kiki, wkracza w inny świat mieszczący się na 16 piętrze budynku, świat równoległy, który jest dla niego jedynym realnym. W hotelu poznaje też recepcjonistkę, Yumiyoshi, która przeżyła podobne doświadczenie i w której Haruki się zakochuje. Jedynym śladem Kiki jest film, w którym zagrała epizodyczną rólkę u boku kolegi Haruki z gimnazjum. Prowadząc swe prywatne śledztwo w sprawie zaginionej, przeżywa jedną przygodę po drugiej i poznaje wiele fascynujących osób. „Tańcz, tańcz, tańcz” to połączenie tajemniczości, rzeczywistości ze światem nierealnym i mistycyzmu. Fantastyczna narracja, bogate portrety bohaterów i doskonały, gawędziarski styl, w czym Murakami jest niezawodny

Moja opinia:

Dlaczego jedna opinia, a dwie książki?  

Bo co do powyższych książek to mam mieszane uczucia bo z jednej strony oby dwa tytuły mają ciekawą powieść i inne zdarzenie ale te dwie pozycje bardzo ale to bardzo są wspólne.  

Chodzi mi o to, że w tych dwóch książkach jak dla mnie występuje ten sam jeden bohater-cechy wspólne?:

-ten sam wiek

-to samo upodobanie muzyczne

-lubią jeść/gotować

-piją whisky hmm w tern sam sposób  

itp dużo tych takich podobieństw  

Na kolejne książki autora nie natrafiłam być może jeszcze kiedyś jakieś znajdę i będę miała okazję  przekonać się,  czy bohaterzy są inni ;P 

 

  "Kroniki marsjańskie" -klasyczna już pozycja w amerykańskiej literaturze fantastyczno naukowej, są drugą z kolei książką Raya Bradbury'ego uważanego na zachodzie jednego z mistrzów tego gatunku literackiego.
Napisane w formie opowiadań "Kroniki" mają bardzo wyraźną nadrzędną koncepcję kompozycyjną. Relacjonuje w nich autor historię podboju Marsa przez ludzi w latach 1999-2026. W swojej wizji tej kolonizacji daje Bradbury wyraz głębokiemu zniechęceniu i oburzeniu wobec szaleństw współczesnej cywilizacji amerykańskiej.

Moja opinia:

Dziwne to heh :) 

Ps.

 Wiecie o tym ,ze avon szuka testerek? 

Więcej informacji znajdziecie na  np moim FB