Szlocham!

W tej chwili jestem uczuciowo strasznie roztrzęsiona!
I jestem pewna ,ze ten mój stan będzie trwać co najmniej tydzień za nim się pozbieram ,a więc CI, którzy nie szanują cudzego życia niech mi lepiej nie wchodzą w paradę bo zabije!



Nie, nie bójcie się nikogo nie zabije ale przed chwilą skończyłam oglądać pewien film i jeszcze nie mogę się pozbierać ( płacze...)

Nigdy nie potrafiłąm zrozumieć ludzi, którzy krzywdzą innych, a szczególnie bezbronne zwierzęta, a one przecież są tak wierne!
Potrafią czekać na właściciela nawet wtedy, gdy On już nie wróci ( znów płacze)

Przepraszam ale musiałam się komuś wyżalić....

A teraz przejdźmy do sprawcy, który sprawił, ze zaczekam płakać jak bóbr...

Mój przyjaciel Hachiko

Fabuła:

 Film opowiada historię Hachikō, psa rasy Akita, znalezionego na stacji kolejowej przez profesora muzyki Parkera Wilsona (Richard Gere). Pies szybko przywiązuje się do właściciela i nie przestaje na niego czekać nawet po śmierci Parkera. Film oparty jest na prawdziwej historii psa o tym samym imieniu. Różnica jest jedna - jego właściciel nie był Amerykaninem, lecz Japończykiem o imieniu Ueno Hidesaburō.

Hachikō

 Pies Hachikō urodził się 10 listopada 1923r. w Odate. Jego pan, Ueno Hidesaburō, był profesorem na wydziale rolnictwa w Uniwersytecie Tokijskim. Pies codziennie odprowadzał go na stację i czekał na powrót Hidesaburō. Kiedy jego pan zmarł na miejscu pracy, Hachikō czekał przez następne 10 lat na jego powrót. Dzięki jego wierności i lojalności otrzymał tytuł "wierny pies". Hachikō zmarł 8 marca 1935 roku na robaczycę serca i płuc.

 

Tutaj jest zdjęcie oryginalne psa, który czekał

 Pies Hachiko: Japoński symbol wierności

Ten film musicie zobaczyć!  

 

Zresztą jest wiele takich historii ,które ukazują nam, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka!

 

JA swojego pieska znalazłam na ulicy!

Malutki szczeniak siedział przed mięsnym i czekał....

ktoś mu dał kawałek kiełbasy i poszedł ,a pies został i czekał.....

A ja nie mogłam go tak zostawić!

I teraz jest ze mną.

Jest już, stary, siwy schorowany ale nie wyobrażam sobie życia bez niego.  

 Mówiąc o chorobie nie mam namyśli jakiejś błahostki..

Mój pies ma padaczkę.
Zdziwieni??
JA także byłam ,gdy po raz pierwszy mój pies zaczął się telepać!
Nie wiedziałam co się dzieje i co robić. 
Gdy po raz pierwszy złapał go atak nie myślałam o tym, że zaczął siusiać pod siebie, ze na około zrobił straszny bałagan tylko o tym aby przeżył.
Po tym "incydencie" wybraliśmyśmy się z pieskiem do weterynarza, który stwierdził ,że pies ma padaczkę i tego się już nie da wyleczyć. 
Jedynie co można to można podawać mu leki, które spowodują, ze ataki nie będą tak częste. 
Można powiedzieć, że faszeruje już psa lekami przez trzy lata i co jakiś czas musze zwiekszac dawkę tych lekarstw ponieważ czasami aktualna dawka to już za mało.
Ale i tak raz w miesiącu trzeba przejść to jego telepanie.
 ...
Dlatego nienawidzę ludzi, którzy pozbywają się z domu psa bo pies się leni lub coś tam pogryzie!

Mój pies jest chory!
Ale nie potrafiłabym go nigdy wyrzucić!