Tęczowy most-autor nieznany. Bo zwierzeta też dusze mają.

Pamiętam jak kiedyś bodajże na religii katecheta czy katechetka wspomniała, że zwierzęta nie mają duszy. Jestem osobą spokojną ale w tym momencie wybuchłam jak to nie mają!? Czyli, że ja już nigdy nie spotkam swego przyjaciela? Nie zgodziłam się tym stwierdzeniem i nadal się Nim nie godzę bo moim zdaniem zwierzęta też mają duszę koniec i kropka!

 Wczoraj będąc w pracy i przeglądając pewną książkę znalazłam piękny hmm wiersz-oczywiście łezki mi poleciały, a że byłam w pracy to trochę to dziwnie  wyglądało i ludzie patrząc na mnie dziwili się co nie co-dlatego musiałam powrócić szybko do rzeczywistości.

"Tęczowy most"

Jest taka część nieba, którą nazywają Tęczowym Mostem. 

Gdy czyjeś ukochane zwierzę umiera, przechodzi przez Tęczowy Most. Znajdzie na nim łąki i wzgórza, po których będzie biegać wraz z innymi zwierzętami. 

Nie braknie tam nigdy jedzenia, picia i słońca, a nasi przyjaciele żyją w cieple i wygodzie.

Wszystkie chore i stare zwierzęta odzyskują tam zdrowie i siły, są tak samo piękne i radosne jak w naszych wspomnieniach. 

Żyją w szczęściu i radości jednak każde z nich tęskni za kimś, kto został na ziemi. 

Biegają i bawią się nieustannie lecz pewnego dnia Twój stary towarzysz zatrzymuję się i spogląda w dal.

W Jego oczach widać oczekiwanie, Jego ciało drży. 

Zostawia swoich przyjaciół i puszcza się biegiem przez wzgórza, a nogi niosą go coraz dalej i szybciej.

To właśnie Ciebie zauważył.  

Gdy w końcu Ty też Go widzisz podbiega do Ciebie i wita się radośnie. Już nigdy Cię nie opuści.  

Obsypuje Cię pocałunkami, a Ty głaszczesz Jego piękną sierść i spoglądasz w Jego ufne oczy. 

Choć tak dawno ich nie widziałeś zawsze były w Twoim sercu.

I znów płacze...

Autora nie znany. 

Nie mam pojęcia kto to wymyślił, ale dziękuję.