Przeczytane w maju.

1.Wszystkie boże dzieci tańczą

Autor: Haruki Murakami

 Murakami czuje się świetnie również w zwartej oszczędnej i precyzyjnej formie krótkiego opowiadania. Kilkoma słowami zarysowuje wyraziste, sugestywne światy, a każda z historii jest przekonująca, pełna i satysfakcjonująca. Każdy z bohaterów odbywa jakąś podróż czy to w rzeczywistym, geograficznym, czy jedynie wewnętrznym, duchowym wymiarze do której bodźcem staje się tytułowe trzęsienie ziemi każdy z nich odkrywa w sobie jakąś tajemnicę, którą próbuje przeniknąć albo po prostu pogodzić się z jej istnieniem każdy ma jakąś obsesję, która zatruwa mu życie każdy jest uwikłany bądź dopiero się wikła w skomplikowane relacje z innymi ludźmi, poprzez które następuje niejako wzajemna wymiana sekretnych duchowych labiryntów. Nieposkromiona wyobraźnia Murakamiego raz po raz rozsadza ramy realności, przenosząc czytelnika to w świat snów, to marzeń, to czystej surrealnej fantazji.

Moja pierwsza ale na pewno i nie ostatnia książka tego autora.

Jest to zbiór opowiadań, które jak to krótkie opowiadania opisuje los jakiego lub losy jakiś ludzi. 

Sa tu lepsze i gorsze opowiadania. Ja osobiście bardzo lubie tego typu książki ponieważ w szybkim i krótkim czasie można dowiedzieć się/zaznajomić sie z wieloma sytuacjami.  

2.  Dzikie łabędzie. Trzy córy Chin

Autor: Jung Chang

 Autobiograficzna saga, której bohaterkami są przedstawicielki trzech pokoleń rodziny Chang - autorki książki. Tłem akcji są przemiany zachodzące w Chinach w ciągu ostatnich osiemdziesięciu lat: od schyłku cesarstwa chińskiego, okres japońskiej okupacji, poprzez rządy Mao i Rewolucję Kulturalną do masakry na placu Tien'anmen.

Z ta książką nie co się męczyłam ponieważ nigdy nie przepadałam za historia, a ta opowieść jak najbardziej zdradza nam historie Chin.  Zaczynamy od czasów, gdy za panowaniem cesarzy kobiety musiały krepować swoje stopy a kończymy na komunizmie i śmierci Zedonga. troszkę sie namęczyłam ale jestem szczęśliwa, ze to zrobiłam ponieważ wiele sie z niej dowiedziałam.  

Wiecie co wam powiem?

Ten komunizm naprawdę jest straszny.  

Z jednej strony lepszy niż to co działo się przed nim ale wcale nie tak dobry jak ludzie myśleli.  

Zresztą każdy ustrój moim zdaniem ma swe wady i zalety.  

3.  Szanghajska kochanka

Autor: Zhou Weihui

 Łakoma życia Coco jest kelnerką w szanghajskiej restauracji. Rozdarta między dwóch kochanków - Marka, żonatego mężczyznę z Zachodu i Tientiana, samotnika i narkomana, którego darzy miłością - pisze książkę o targających ją uczuciach i emocjach.
Na wpół autobiograficzna powieść młodej chińskiej pisarki Wei Hui z powodu zmysłowości i poruszania tematów typowych dla kultury Zachodu w Chinach została wyklęta i zakazana.

Jeśli chodzi o to powieść to najlepsze jest to, ze kiedyś bardzoooo dawno temu przeczytałam jej druga cześć, która bardzo mi sie spodobała i przez długi czas nie mogłam nigdzie znaleźć pierwszej. 

Gdy o tym zapomniałam natrafiłam na pierwsza.  

Niestety aæ tak rewelacyjna ona nie była.  

Aczkolwiek po przeczytaniu powyższej książki juz wiem dlaczego ta tak bardzo była zakazana. Dla mnie nic w niej strasznego nie było ale za dawnych czasów...

4.  Opowieść o Małpie prawdziwej i Małpie nieprawdziwej: osnuta na motywach powieści Wu Cz'eng-ena "Wędrówka na Zachód"

Autor: Zhang Cheng

 Wędrowcy spotykają na swej drodze krwiożercze demony, czarowników przeobrażających się w różnorodne, groźne postacie i staczają z nimi wciąż nowe boje.
Głównym, najbardziej przebiegłym i najskuteczniejszym obrońcą mnicha buddyjskiego jest Su Wu-k’ung, Wspaniały Król Małp, Pan Jaskini Wodnej Zasłony na Górze Kwiatów i Owoców, Wielki Mędrzec Równy Niebu, Strażnik Sadu Cudownych Brzoskwiń etc. Etc. W epizodzie przedstawionym w niniejszej publikacji występuje on jako Małpa Prawdziwy

Dziwna książka aczkolwiek nie do końca taka zła.Myślę jednak, ze tutaj trzeba mieć większą wiedzę w zakresie kultury i wierzeń oraz legend.

5.  Upiór Opery

Autor: Gaston Leroux

  

Upiór z opery istniał naprawdę. Od pierwszych chwil, kiedy zacząłem przeglądać dokumenty Akademii Muzycznej, uderzyła mnie nadzwyczajna zbieżność między zjawiskami łączonymi zazwyczaj z duchem, a jednym z najbardziej tajemniczych i fantastycznych dramatów, jakie kiedykolwiek miały poruszać Paryż. Doszedłem wkrótce do wniosku, że można będzie, być może, racjonalnie wyjaśnić jedną historię dzięki drugiej.
U podstaw sukcesu jaki odniósł Gaston Leroux , leży mistrzowska umiejętność zawiązania intrygi, poparta diaboliczną wręcz inwencją. Upiór w operze wciąga nas w niesamowitą przygodę, trzymającą w napięciu od pierwszych do ostatnich zdań opowieści.

 

Kiedyś zobaczyøam jedna z filmowych ekranizacji i pomyślałam ze dobrze było by to przeczytać.  

Hmm ciekawe, czy ten upiór naprawdę istniał :) 

A wy cos przeczytaliście w tym miesiącu?